Անցյալ դարի յոթանասնականներ, Բաղրամյանը ժամանում է Կապան, հանդիպում է խանդավառ կապանցիների հետ, որից հետո տեղական իշխանությունները բարձր հյուրին հրավիրում են ճաշի:

Բաղրամյանը հազիվ հասցրել էր Մոսկվա ժամանել, երբ «Պրավդայում» հայտնվեց մի հոդված, որտեղ նշված էր Կապանում մարշալին առաջարկվող ճաշատեսակների մանրամասն հաշվարկը և Հայկական ԽՍՀ պետական բյուջեին նրա հասցրած վնասը: Ասել է, թե՝ այո, հյուրը, իհարկե, մոտակա փողոցից չէ, սակայն կուսակցությունը պետության հաշվին թույլ չի տալիս նրա դեմ խոնարհվելու, այլ, ընդհակառակը, դատապարտում է: Նամակը կարդացին բոլոր հայերը, և բոլորը դա ընդունեցին ինչպես հոգու խորը վիրավորանք:

Երկրում թափ էր առնում նոր քարոզարշավը: Այս անգամ պետական միջոցների չարաշահումների հետ կապված ավելորդ գումարների սահմանափակման և այնուհետև, հենց այս հոսքի մեջ մտնելով, ինչ-որ մեկը «խաբար տվեց», որ Հայաստանը չափազանց մեծ բանկետներ է կազմակերպում…

Իրադարձությունների հետագա զարգացումը կարելի է ենթադրել միայն: Մի քանի օր անց փոստային փոխանցումը եկավ Կապանի քաղաքային խորհրդի գործադիր կոմիտեին: Մոսկվայից: Խորհրդային Միության մարշալից, ԽՍՀՄ կրկնակի հերոս Իվան Քրիստափորի Բաղրամյանից: «Գումարը ձեռագրով» սյունակում գրած էր այն փողի չափը, որն, ըստ հաշվարկի, ծախսվել էր հյուրասիրությանը:

P.S. Իվան Քրիստափորովիչը Հայաստանից չնեղացավ: Նա իմաստուն մարդ էր և հասկանում էր, թե այդ վատ պատմության ոտքերը որտեղից են աճել: Հետագայում նա բազմիցս այցելեց Հայաստան, որտեղ նրա անվամբ մի ամբողջ թաղամաս էր կոչվում, երեք գյուղ, Երևանի մետրոյի կայարան, նույնանուն պողոտան՝ իր հուշարձանով:

Սերգեյ Բաբլումյան

Աղբյուրը՝ armeniasputnik.am/columnists/20171022/9145631/armenia-baghramyan-matnutiun.html